หวางเย่ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะนะ - นิยาย หวางเย่ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะนะ : Dek-D.com - Writer
×

    หวางเย่ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะนะ

    แม่ทัพแคว้นเซียวที่ขึ้นชื่อว่าเก่งกาจที่สุดในยุทธภพกลับพ่ายแพ้แก่แม่ทัพที่พ่วงตำแหน่งอ๋องห้า

    ผู้เข้าชมรวม

    2,060

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    2.06K

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    21
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  5 ก.ค. 63 / 12:12 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    สงครามในครั้งนี้ย่อมเป็นที่ประจักษ์อยู่แล้วว่าใครจะได้รับชัย อ๋องห้าหมิงหลิงทอดสายตามองไปรอบๆที่เกลื่อนกลาดไปด้วยซากศพของคนแคว้นหลี่มากมายมหาศาล ในขณะที่มือซ้ายขวาก็ออกแรงต่อสู้อย่างต่อเนื่อง หยาดเลือดกระทบใบหน้าหล่อเหลาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีผู้ใดสามารถทำให้เรี่ยวแรงที่มีของเขาลดทอนลงได้เลย จนกระทั่งสายตาคมเหลือบไปเห็นร่างของคนผู้หนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะสิ้นลมไปแล้ว สวมใส่ชุดที่ดูแตกต่างจากผู้อื่น รอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปากก็ปรากฏขึ้น มันยังหายใจอยู่
    ไม่คิดว่าแม่ทัพแคว้นหลี่จิ่นหลิวผู้เลื่องชื่อจะมีฝีมือแค่นี้
    มือหยาบคว้าตัวของแม่ทัพแคว้นศัตรูขึ้นมาบนหลังอาชาสีเลือดหมูและมุ่งกลับแคว้นซานอย่างรวดเร็ว..


    ร่างหนาพยายามลืมเปลือกตาหนักๆของตนขึ้นอย่างยากลำบาก สิ่งแรกที่เห็นกลับเป็นเพดานสีน้ำตาล นัยน์ตาน้ำตาลกรอกตาไปมาเล็กน้อยและผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนที่สายตาจะไปปะทะกับสายตาคมที่ต้องมองมาอย่างดุดันระแวดระวัง
    'ท่านอ๋องจะดีหรือพะยะค่ะ การนำศัตรูกลับมาเลี้ยงเป็นสิ่งไม่ดีอย่างยิ่ง ภายหลังมันอาจกลับมาแว้งกัดเราได้นะพะยะค่ะ'
    'ข้าเชื่อว่าข้าสามารถควบคุมเขาได้ ข้าแค่เพียงอยากจะเล่นสนุกก็เท่านั้นเอง สักพักก็ฆ่าเขาทิ้ง'
    'แต่ว่า'
    'ออกไปเถิด ไปจัดการเสีย'
    สายตาดุดันจ้องมองมาไม่ลดละ ร่างแกร่งที่กำลังงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นศัตรูของตนร่างกายก็พลันตื่นตัวทันที ร่างกายที่ยังไม่หายดีจากพิษบาดแผลก็เอื้อมมือไปคว้าดาบที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาและใช้จ่อไปยังลำคอของคนด้านหน้า
    ท่านอ๋องห้ายิ้มเย็นขึ้นอย่างไม่หวาดกลัว ไม่นานนักมือของแม่ทัพพ่ายศึกก็ปล่อยดาบลงกระทบพื้น
    'เคร้ง'
    "หึ ดูเจ้าสิแม้แต่แรงจะจับดาบก็ไม่มีเลย เห็นทีแค่เชือดไก่ก็คงจะทำไม่ได้"
    "ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ฆ่าข้าสิจะเก็บข้าเอาไว้ทำไม"
    "ข้าแค่มีข้อเสนอบางอย่าง ตอนนี้พลธนูไฟล้อมทั่วแคว้นหลี่ไว้หมดแล้ว เพียงแค่รอคำสั่งข้าประชาชนในแคว้นหลี่ก็คงจะไม่รอด"
    "จะฆ่าก็ฆ่าข้าสิ เพียงแค่นี้แคว้นหลี่ขาดข้าไปก็คงอยู่ต่อไม่ได้อยู่ดี นั่นสิ่งที่พวกเจ้าประสงค์ มิใช่รึ"
    "ไม่ใช่ๆ"
    "ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไรว่าแคว้นหลี่จะปลอดภัย"
    "สัญญาสงบศึก" มือหยาบหยิบผ้าแพรที่บนนั้นมีตราประทับของแคว้นสองแคว้นขึ้นมาหยิบยื่นแก่คนตรงหน้า
    จิ่นหลิวไม่ได้คลี่อ่านแต่กลับโยนสิ่งนั้นลงกับพื้นและเพื่อที่จะรีบกระโดดหนีออกจากหน้าต่าง แต่ม่านสายตากลับปรับตัวไม่ทันเท่าใดนักเนื่องจากสลบไสลไปมากกว่าสองสัปดาห์ จึงถลาลงไปอยู่ที่เดิม
    "ข้อเสนอนี้ง่ายมากแค่เจ้าอยู่ที่นี่เป็นพอ แล้วก็กินสิ่งนี้ลงไป"
    "อะไร"
    "ยาบำรุงกำลัง"
    ไหนๆก็ควรตายอยู่แล้วลองเสี่ยงดูบ้างก็แล้วกัน


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น